تفاوت سیگموئیدوسکوپی و کولونوسکوپی

کولونوسکوپی و سیگموئیدوسکوپی بررسی های بسیار مشابهی هستند. سیگموئیدوسکوپی فقط قسمت انتهایی کولون را مشاهده می کند در حالی که کولونوسکوپی امکان تجسم کل روده بزرگ و روده کوچک انتهایی را نیز فراهم می کند. هر دو بررسی شامل عبور دوربین از مقعد است. هر دو روش را می توان برای بیوپسی، انجام اقدامات درمانی کوچک و تشخیص بصری شرایط روده استفاده کرد. در اینجا دو روش بررسی کولونوسکوپی و سیگموئیدوسکوپی و تفاوت های آنها به تفصیل مورد بحث قرار می گیرد. با ما تا انتهای مقاله همراه باشید تا بیشتر در مورد تفاوت سیگموئیدوسکوپی و کولونوسکوپی بدانید.

دلایل استفاده از سیگموئیدوسکوپی و کولونوسکوپی

سرطان روده بزرگ یکی از شایع ترین سرطان هایی است که در مردان و زنان در ایالات متحده تشخیص داده می شود و اغلب در افراد 50 سال و بالاتر رخ می دهد. این دومین علت مرگ ناشی از سرطان در مردان و زنان است. به گفته انجمن سرطان آمریکا، به لطف پیشرفت های پزشکی در پیشگیری، تشخیص زودهنگام و درمان، اکنون بیش از 1 میلیون نفر از سرطان کولورکتال جان سالم به در برده اند.

با کمک سیگموئیدوسکوپی و کولونوسکوپی و انجام غربالگری می توان پولیپ های پیش سرطانی را پیدا کرده و قبل از تبدیل شدن به سرطان برداشته شوند. همچنین سیگموئیدوسکوپی و کولونوسکوپی می تواند به یافتن سرطان کولورکتال در مراحل اولیه که درمان و درمان آن آسان تر است کمک کند. علاوه بر آزمایش های مدفوع، دو روش اصلی برای غربالگری سرطان کولورکتال وجود دارد که این روش ها شامل کولونوسکوپی و سیگموئیدوسکوپی است. در مورد بیماری کرون بیشتر بدانید.

کولونوسکوپی چیست؟

کولونوسکوپی شامل عبور دوربین یا کابل فیبر نوری انعطاف پذیر از مقعد است. بسیاری از انجمن های پزشکی استفاده روتین از کولونوسکوپی را برای غربالگری سرطان روده بزرگ توصیه می کنند. شواهد نشان می دهد که اگر یک کولونوسکوپی خوب سرطان ها را تشخیص ندهد، خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ برای 10 سال آینده کم است. برای یک کولونوسکوپی خوب، روده بزرگ باید عاری از مواد جامد باشد. بیمار باید تا سه روز قبل از انجام کولونوسکوپی فقط مایع شفاف مصرف کند. یک روز قبل از عمل باید یک داروی ملین برای پاکسازی روده تجویز شود. شیاف ها فقط قسمت انتهایی روده را پاک می کنند در حالی که داروهایی مانند پلی اتیلن گلیکول کل روده بزرگ را پاک می کنند. در روز عمل، بیمار با فنتانیل یا میدازولام (معمولاً) آرام‌بخش می‌شود.

در کولونوسکوپی ابتدا پزشک معاینه دیجیتالی رکتوم را انجام می دهد. سپس دوربین از طریق مقعد به سمت سکروم و سپس به ایلئوم انتهایی منتقل می شود. این دوربین کانال های زیادی برای هوا، مکش، نور و ابزار دارد. تورم متوسط روده با هوا ممکن است برای تجسم بهتر مورد نیاز باشد.

تقریباً همیشه بیوپسی برای تجزیه و تحلیل بافت شناسی گرفته می شود. پزشکان ممکن است وضعیت بدن بیمار را تغییر دهند یا با دست بر روی شکم فشار دهند تا کولونوسکوپی را به درستی هدایت کند. به طور متوسط، این روش در حدود 20 تا 30 دقیقه به پایان می رسد. بعد از عمل، مدتی طول می کشد تا آرامبخش از بین برود. ممکن است حدود یک ساعت برای نقاهت مورد نیاز باشد.

یکی از عوارض جانبی رایج کولونوسکوپی نفخ است. هوای مورد استفاده برای باد کردن روده بزرگ برای تجسم مناسب به صورت نفخ خارج می شود. مزیت واضح کولونوسکوپی نسبت به سایر مطالعات تصویربرداری کمتر تهاجمی بودن این روش است که به جراح اجازه می دهد تا بسیاری از روش های درمانی را در حین معاینه بصری روده بزرگ انجام دهد. کولونوسکوپی یک تصویر واضح رنگارنگ از ضایعات در روده بزرگ در مقابل تصاویر یکنواخت MRI یا CT ارائه می دهد. عوارض در کولونوسکوپی نادر است. کم آبی بدن به دلیل ملین ها، سوراخ شدن روده، التهاب روده که منجر به اسهال می شود و نفخ معده از عوارض شناخته شده کولونوسکوپی هستند. در مورد درمان خونریزی گوارشی بیشتر بدانید.

سیگموئیدوسکوپی چیست؟

دو نوع سیگموئیدوسکوپی وجود دارد. سیگموئیدوسکوپی انعطاف پذیر برای تجسم کولون، که در آن سیگموئید تا خم شدن طحال روده بزرگ مفید است. سیگموئیدوسکوپی سفت و سخت برای ارزیابی بیماری های آنورکتوم بهترین است. آماده سازی و روش مانند کولونوسکوپی است. در طول سیگموئیدوسکوپی می توان اقداماتی مانند بیوپسی، بستن، کوتریزاسیون و برش را انجام داد.